باز مرغ غزلم میل پریدن دارد تا به ایوان نجف شوق رسیدن دارد نمک سفره ام از حضرت زهراست ولی باده از دست یدالله چشیدن دارد آتش عشق تو افتاد به خار و خس دل پس بدم دم به دم این شعله دمیدن دارد همه ذرات جهان گرد علی می گردند این طوافیست به والله که دیدن دارد تکیه بر کعبه بزن وارث شمشیر دو دم اشهد و ان علی از تو شنیدن دارد ظفر از عشق علی سینه سپر باید کرد تا علی هست به دل . قلب تپیدن دارد

علی زیباترین معنای عشق است علی هم دین و هم دنیای عشق است گذشت آب از سرم قطره به قطره بفهماند علی دریای عشق است اگر مارا به فرزندی پذیرد عجب نَبوَد علی بابای عشق است زیادی بر دلم خیرش رسیده که دست خیر او بالای عشق است بگو ای مدعی دیگر چه گویی؟ که بعد احمد او مولای عشق است بیا سمت علی تا گرم گردیم علی خود منبع گرمای عشق است امیرالمومنین آنقدر تنهاست که همرزم علی ، زهرای عشق است حسن میراث غربت های او بود میان خانه اش تنهای عشق است حسینش حرف او را زنده کرده

بشنو از نی چون حکایت می‌کند» / شیعه را در خون روایت می‌کند نی حدیث آفرینش باز گفت / باز گفت اما به شرح راز گفت دست حق تا خشت آدم را نهاد / بر دهانش نام خاتم را نهاد نام احمد نام جمله انبیاست / چون‌که صد آمد نود هم پیش ماست» از مناره پنج نوبت پرخروش/ نام احمد با علی آید به گوش روز و شب گویم به آوای جلی / اکفیانی یا محمد یا علی» کیستی ای حامی ختم رسل / اول و آخر تویی ای نفس کُل موج هستی، کشتی و دریا تویی / حق تویی، پیدا و ناپیدا تویی ای حضورت نقش در

ناله كن اى دل به عزاى على گریه كن اى دیده براى على كعبه ز كف داده چو مولود خویش گشته سیه پوش عزاى على عمر على عمرۀ مقبوله بود هر قدمش سعى و صفاى على دیدۀ زمزم كه پر از اشگ شد یاد كند، زمزمه‏هاى على تیغ شهادت سر او را شكافت كوفه بُوَد، كوه مناى على عالم امكان شده پر غلغله چون شده خاموش صداى على نیست هم آغوش صبا بعد از این پیك ظفر بخش لواى على منبر و محراب كشد انتظار تا كه زند بوسه به پاى على ماه دگر در دل شب نشنود صوت مناجات و دعاى على آه كه محروم شد امشب

ای شهید عدل خود در بیت داور یا علی! ای غمت از ریگ صحراها فزون‌تر یا علی! مرد بدر و مرد خیبر، مرد احزاب و احد از چه بستی چشم و افتادی به بستر یا علی؟! سفره‌ها خالی ز نان و دیده‌ها از اشک پر بعد تو کی بر یتیمان می‌زند سر یا علی؟! تا بشوید روی خونین تو را با اشک خویش آمده بر دیدنت زهرای اطهر یا علی! بدترین زخم تو این باشد که این دنیا تو را می‌کند با پور بوسفیان برابر، یا علی! صبر تو بر حفظ دین در خانۀ آتش‌زده سخت‌تر باشد بسی از جنگ خیبر، یا علی! زخم دل را

15رمضان سالروز ولادت امام حسن مجتبی و روز اکرام را به همه رهروان راستین راهش تبریک می گوییم. بی گمان جود و بخشش و انفاق از خصلتهای والای انسانی است که مطلوب همه انسانهاست و موجب ایجاد الفت و همدلی در میان آنها می شود. امامان معصوم(ع) جملگی در کنار سایر خصلتهای اخلاقی و انسانی که داشتند به جود و بخشندگی نیز معروف بودند که امام حسن(ع) نیز در میان آن بزرگواران از این حیث از برجستگی و عظمت خاصی برخوردار است.

آن را که ولایت(1)حسن نیست طاعات قبول ذوالمنن(2) نیست از بعد علی قبای لولاک (3) جز در خور قامت حسن نیست آن را که محبت تو ای شاه چون پاک روان به ملک تن نیست در حیرتم آنکه این چنین کس چون مرغ چرا به بابزن(4) نیست خاک ره هندوی (5) تو باشد مشکی که به خطه ختن نیست چون بازوی تو به کسر اصنام(6) نیروی خلیل بت‌شکن نیست چون است که دشمن تو ای شاه برگردنش از قضا رسن نیست بی نور تو عرش مستقر نه بی رای تو عقل موتمن(6) نیست ای شاه قرین یک غلامت صد همچو اویس در قرن نیست جز